پسرکان نبردهای نابرابر تنهایی
پسرک بی ال عشق پسر به پسر رنگین کمان همجنس عشق پاک پسران بی ال
پسرکان نبردهای نابرابر تنهایی
پسرک بی ال عشق پسر به پسر رنگین کمان همجنس عشق پاک پسران بی الحسی که دیگر عجیب نیست
پسرک، تنها شد.
تنهای تنهای تنها…
ادامه...
خاک
تنهایى چیز عجیبی نیست، همه آدمها تنها میشوند
اما گاهی وقتها تنهاییِ پسرک فوران میکند
آنقدر که از حجم زمین بیشتر میشود
در این لحظات معمولاً میل زیادی به رفتن دارد
کجا!؟ نمیداند! فقط دلش میخواهد برود...
به جهانى که هیچکس در آن نیست و نخواهد آمد...
جهانی بدون سیزده!... خالی از نبردهای نابرابر...
جایی که دست پرتوهای خورشید هم به آن نمی رسد
یک جای سرد... یک جای خاکستری...
آنجا دیگر احتمالاً به آرامش خواهد رسید
چون هیچکس نیست
که انتظار پاره کردنِ گردن آویز تنهاییِ اش را از او داشته باشد
پدر؛ مادر؛ خواهر؛ برادر... پسرک، دلبسته شان نیست اما...
اما نبودنش داغدارشان میکند!
ادامه مطلب ...دلتنگ
ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟!
ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ:
ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻪ ﺭﻭﺣﯿﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻯ!
ﮐﺎﺵ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ …
ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺗﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼ ...
ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﻡ ﻧﻤﯿﮑﻨﻨﺪ؟!
ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺍﯾﻦ
مرگ
ببین چه زیباست!
مى بینى؟
آنجا نشسته، آرام و باوقار
هیچگاه انقدر به من نزدیک نبوده
چشمانش مرا میخواند
اما...
اما افسوس
یاراى در آغوش کشیدنش در من نیست
و من...
او را مى نگرم
همچون سگى گرسنه و ناتوان
در حسرت بلعیدن استخوان پیش پایش...
بازگشت
نتوانست تنهایى اش را تنها بگذارد