الحزن هو والدنا

غم تمام سهم من گردید

از تو اى زخم دیرینه، اى دنیا

با طنابى که دور حلقم بود

جان ستاندى و نمرده ام اما

من نمردم این حال خوبى نیست

در سرت نقشه ها فراوان است

من شنیدم از گفتگوى ده خنجر

یوسف اندر قعر چاه ارزان است

کینه از سقفِ چاه آویخته

بغضهایى ناشکیب و بحران زا

قلبهایى مریض و خشکیده

ربنا آتنا... ابر باران زا

پناه می‌برم به تنهایی

الحزن ممتع و أنا…

ألجأ وحدی

و ما هو أکثر حزنا من الوحدة؟

اندوه لذت‌بخش است و من…

پناه می‌برم به تنهایی

و چه چیز اندوهناک‌تر از تنهایی است؟