مرگ

ببین چه زیباست!

مى بینى؟

آنجا نشسته، آرام و باوقار

هیچگاه انقدر به من نزدیک نبوده

چشمانش مرا میخواند

اما...

اما افسوس

یاراى در آغوش کشیدنش در من نیست

و من...

او را مى نگرم

همچون سگى گرسنه و ناتوان

در حسرت بلعیدن استخوان پیش پایش...