دلتنگ

ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟!

ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ …

ﺩﻟﺨﻮﺷﯿﻬﺎ ﮐﻢ ﻧﯿﺴﺖ …

ﺁﺩﻣﻬﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﻡ ﻫﻢ ﮐﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ …

ﻣﻰ ﺁﯾﻨﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﻯ ﺭﻭﻯ ﻟﺒﻢ ﻣﻰ ﻧﺸﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﯿﺮﻭﻧﺪ …

ﻭﻟﻰ ﺩﻟﺘﻨﮕﻰ ﻋﺠﯿﺒﻰ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ …

ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﺍﯾﻦ

ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﺖ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ …

ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﻟﺘﻨﮕﻰ ﯾﺎ ﻧﻪ …

ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺲ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﯼ ﯾﺎﻧﻪ ...

ﻭﻟﯽ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﻰ …

ﻭ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻰ ﭼﻘـﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﺘﻨﮕﻰ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺯﺟﺮﺁﻭﺭ

ﺍﺳﺖ …
ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﺮﺍ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ:
ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻪ ﺭﻭﺣﯿﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﻯ!
ﮐﺎﺵ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺨﻨﺪﯾﻢ …

ﺍﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ می شناﺳﻨﺪ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ: ﻧﻔﺴﻬﺎﯾﺖ ﻏﺒﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺗﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﯼ ...

ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ؟!

ﺍﺯ ﺁﻏﻮﺷﻬﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻡ ﻧﻤﯿﺸﻮﻧﺪ؟!
ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯾﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﻡ ﻧﻤﯿﮑﻨﻨﺪ؟!
ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺍﯾﻦ

ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﻭ ﺍﯾﻦ

ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﻤﯿﮕﺬﺭﺩ...