نمیشه

هروقت تصمیم میگیرم گذشته هاى فلاکت بارم رو فراموش کنم

و یه زندگى شاد رو شروع کنم،

با مخ میخورم زمین

گاهى وقتا یهویى یه فکرى میاد سراغم که مثلا برم ازدواج کنم

تا شاید یه تغییرى تو زندگیم ایجاد بشه

ولى سیزده ثانیه بعد خندم میگیره 

 

از اون خنده هایى که دیوونه ها هم ازش میترسن!

بعدش بغض میکنم و مثل مادرمرده ها

به یه نقطه روى دیوارِاتاقِ همیشه تاریکم خیره میشم

"هیشکى بدون مشکل نیست!" از این جمله متنفرم

دارم دوباره به مرگ فکر میکنم…