چشمهایت...

عندما کنت أسکن فی جنیف

وقتی ساکن  ژنو  بودم

لم تکن تبهرنی الساعات السویسریة

از ساعت‏هاشان شگفت زده نمی ‏شدم

المطعمة بالحجارة الکریمة.

هرچند از الماس‏ گران بودند

ولم أکن معجبا باللافتات التی تقول:

و شگفت زده نمی ‌شدم از شعاری که می ‌گفت:

نحن نصنع الزمن

ما زمان را می ‌سازیم

متى یعرف صانعو الساعات، یا حبیبتی

ساعت سازان کی می‏ دانند

أن عینیک وحدهما

تنها چشم ‌های تو اَند

هما اللتان تصنعان الوقت

که وقت را می‌سازند

و ترسمان خرائط الزمن

و نقشه ‏ی زمان را ترسیم می ‏کنند

کوچک بمان...

"..." ای کـــــــودک من!

کفش هایم را نپوش

تلاش تو برای بزرگ شدنت غــــــمگینم می کند . . 

کــــــودک بمان ، کوچــــک بمان . . .

من در بزرگ شدنم دردهایی دیدم که کــــــــوچک کرد، بزرگ شدنم را . . .