صید عشق

عمر که بی‌عشق رفت، هیچ حسابش مگیر

آب حیاتست عشق، در دل و جانش پذیر

هر که شود صید عشق، کی شود او صید مرگ؟

چون سپرش مه بوَد، کی رسدش زخم تیر؟

جمله جانهای پاک، گشته اسیران خاک

عشق فروریخت زر، تا برهاند اسیر