برای تو...

ای مهربان بهانه ی دلم!

ای سایه سارِ صبور و تنْ خسته ام!

و ای خیس ترین باران تاریخ!

تو آنی که در مصیبتی آبان وار

با قطره قطره اشک های پاک و پاییزی ات

هرچه عشق زمینی را خجل کردی

و با سوز صدای خسته و زخمی ات

واژه واژه رمان های عاشقانه ی جهان را

به آتش کشیدی!

از عمق سیزده هزارساله ی تاریخ

با تو نجوا میکنم

 می شنوی ام؟